Sevmek yürek ister Can,
Sevebilir misin?
Dalgaların kumsalı sevdiği kadar
Körü körüne bir adanmışlıkla
Sabır öğütür değirmenlerinde
Kaç bin yıllardan beri
Bitmeyen sevdasıyla
Düşer yorgun kucağına sahilin
Günde sayısız kez
Parçalanacağını bile bile
Sevmek bu işte...

Midyelerin ağladığını duydun mu hiç?
Yosunlar,
Anlatırlar eski bir sevda masalını üzgünce
Rüzgârın bahanesi nedir denize inmeye?
Sadece serinlemek mi ister sence?
Yoksa sevdası mıdır başını döndüren delice?
Taramak ister mavi saçlarını denizin, gündüz gece

Bir günü mü uğurladık uzak tepelerin ardına,
Yoksa bir gün daha mı yaklaştık sona?
Şimdi, deniz erguvan rengi
Günün son ışıkları erirken ufukta
Bir dilek tutmalısın tam gün batarken Can
Belli mi olur?
Ya kabul olursa? ...
Günbatımı bir başka severim bu koyu
Tatlı bir imbat eser
Bu saatler nedense çok özel ve gizemli
Karışır birbirine yosun ve hüzün kokusu…

Deniz yoruldu gün boyu
Şimdi bütün güzelliğiyle dinlenmede
Etrafımızdaki çocuklar çoktan gitti
Yüzüyoruz umarsızca,
Öyle uzaklaştık ki kıyıdan
Göremiyorlar bizi
Sadece ikimize bu koca deniz epey fazla
Biraz haksızlık değil mi?
O kadar sıcak ki bu vakitler
Suları biz mi ısıttık böylesine
Duygularımız gibi…

Gel, bir delilik yapalım bu akşam ne dersin?
Hadi, önce sevgi tohumları ekelim denize
Sonra, saklayalım anahtarını
Vermeyelim kimselere
Sabah herkesten önce biz açalım yine
Sessizce…

Naime Özeren